مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

گۆرانی گەشتیاران، بۆ داود. «ئەگەر یەزدان لایەنگرمان نەدەبوو،» با ئێستا ئیسرائیل بڵێت،

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

«ئەگەر یەزدان لایەنگرمان نەدەبوو، کاتێک خەڵک لێمان هەستان،

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

ئەوا بە زیندوویی قووتیان دەداین، کاتێک قینیان لە دژمان جۆشا،

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

ئەوا لافاو ڕایدەماڵین، لێشاو گیانمانی دەبرد،

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

ئەوا ئاوی هەڵچوو گیانمانی دەبرد.»

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

ستایش بۆ یەزدان، کە ئێمەی نەکردە نێچیری بەر کەڵبەیان.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

گیانمان وەک چۆلەکە لە داوی ڕاوچی دەربازبوو، داوەکە پسا و ئێمە دەربازبووین.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

هانامان بە ناوی یەزدانەوەیە، دروستکەری ئاسمان و زەوی.