مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Abụ nrigo. Nke Devid. A sị na Onyenwe anyị adịnyereghị anyị, ka Izrel kwuo,

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

a sị na Onyenwe anyị adịnyereghị anyị, mgbe ndị mmadụ biliri imegide anyị,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

mgbe iwe ha rere dịka ọkụ megide anyị, ha gaara eloda anyị na ndụ;

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

idee mmiri gaara iri anyị, oke mmiri gaara ebufu anyị,

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

ebili mmiri niile gaara ebufu anyị.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Ma otuto dịrị Onyenwe anyị, onye na-ekweghị ka ha jiri eze ha dọrie anyị.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Anyị agbanarịla ha dịka nwa nnụnụ si gbanarị ọnya osi ọnya chọrọ iji jide ya; ọnya ahụ agbajiela, anyị ewezugakwala onwe anyị, nwere onwe anyị.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Inyeaka anyị dị nʼaha Onyenwe anyị, onye kere eluigwe na ụwa.