مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Wäre nicht Jehovah mit uns, spreche nun Israel,

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

Wäre nicht Jehovah mit uns, da der Mensch wider uns aufstand:

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

Dann hätten sie lebendig uns verschlungen, als wider uns ihr Zorn entbrannte.

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

Dann hätten uns die Wasser überflutet; der Bach wäre über unsere Seele hingegangen;

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

Dann wären über unsere Seele hingegangen die übermütigen Wasser.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Gesegnet sei Jehovah, Der uns ihren Zähnen nicht zum Zerfleischen gab.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Unsere Seele ist wie der Vogel, so aus der Vogler Schlinge ist entronnen; die Schlinge riß, und wir sind entronnen.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Unser Beistand ist in dem Namen Jehovahs, Der Himmel und Erde gemacht.