مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Ein Loblied im höhern Chor. Wo der HERR nicht bei uns wäre, so sage Israel,

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

wo der HERR nicht bei uns wäre, wenn die Menschen sich wider uns setzen:

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

so verschlängen sie uns lebendig, wenn ihr Zorn über uns ergrimmte;

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

so ersäufte uns Wasser, Ströme gingen über unsre Seele;

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

es gingen Wasser allzu hoch über unsre Seele.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Gelobet sei der HERR, daß er uns nicht gibt zum Raub in ihre Zähne!

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Unsre Seele ist entronnen wie ein Vogel dem Stricke des Voglers; der Strick ist zerrissen, wir sind los.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Unsre Hilfe steht im Namen des HERRN, der Himmel und Erden gemacht hat.