مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Cantique de Mahaloth, de David. N'eut été l'Eternel, qui a été pour nous, dise maintenant Israël.

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

N'eût été l'Eternel, qui a été pour nous, quand les hommes se sont élevés contre nous.

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

Ils nous eussent dès lors engloutis tout vifs; pendant que leur colère était enflammée contre nous.

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

Dès-lors les eaux se fussent débordées sur nous, un torrent eût passé sur notre âme.

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

Dès-lors les eaux enflées fussent passées sur notre âme.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Béni soit l'Eternel; qui ne nous a point livrés en proie à leurs dents.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Notre âme est échappée, comme l'oiseau du filet des oiseleurs; le filet a été rompu, et nous sommes échappés.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Notre aide soit au nom de l'Eternel qui a fait les cieux et la terre.