مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

A song of ascents. Of David. ‘Had it not been the Lord who was for us’ let Israel say

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

‘Had it not been the Lord who was for us when enemies rose against us,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

then alive they’d have swallowed us up, when their anger was kindled against us.

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

Then the waters would’ve swept us away, and the torrent passed over us clean:

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

then most sure would’ve passed over us clean the wild seething waters.’

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Blest be the Lord who has given us not to be torn by their teeth.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

We are like a bird just escaped from the snare of the fowler. The snare is broken, and we are escaped.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Our help is the name of the Lord, the Creator of heaven and earth.