مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

If it had not been that the Lord was with us, let Israel now say:

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

If it had not been that the Lord was with us, When men rose up against us,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

Perhaps they had swallowed us up alive. When their fury was enkindled against us,

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

Perhaps the waters had swallowed us up.

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

Our soul hath passed through a torrent: perhaps our soul had passed through a water insupportable.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Blessed be the Lord, who hath not given us to be a prey to their teeth.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Our soul hath been delivered as a sparrow out of the snare of the followers. The snare is broken, and we are delivered.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Our help is in the name of the Lord, who made heaven and earth.