مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Dersom Herren ikke havde været med os — saa sige Israel! —

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

dersom Herren ikke havde været med os, der Menneskene opstode imod os;

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

da havde de opslugt os levende, idet deres Vrede var optændt imod os;

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

da havde Vandene overskyllet os, Strømmen var gaaet over vor Sjæl;

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

da vare de gaaede over vor Sjæl, de stolte Vande!

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Lovet være Herren, som ikke gav os til Rov for deres Tænder!

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Vor Sjæl er undkommen som en Fugl af Fuglefængernes Snare; Snaren er sønderreven, og vi ere undkomne.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Vor Hjælp er i Herrens Navn, hans, som skabte Himmel og Jord.