< مزامیر 123 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی! 1
Pieśń stopni. Do ciebie podnoszę moje oczy, który mieszkasz w niebie.
چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید. 2
Oto jak oczy sług [są zwrócone] na ręce ich panów i jak oczy służącej na ręce jej pani, tak nasze oczy na PANA, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami.
ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است. 3
Zmiłuj się nad nami, PANIE; zmiłuj się nad nami, bo jesteśmy nad miarę nasyceni wzgardą.
جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران. 4
Nasza dusza jest nad miarę nasycona szyderstwem bezbożnych i wzgardą pysznych.

< مزامیر 123 >