< مزامیر 123 >
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمیافرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی میکنی! | 1 |
Pieśń stopni. Do ciebie oczy moje podnoszę, który mieszkasz w niebie.
چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید. | 2 |
Oto jako oczy sług pilnują rąk panów swych, i jako oczy dziewki pilnują ręki pani swej, tak oczy nasze poglądają na Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami.
ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است. | 3 |
Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami; bośmy bardzo nasyceni wzgardą.
جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران. | 4 |
Bardzo jest nasycona dusza nasza pośmiewiskiem bezbożnych, i wzgardą pysznych.