مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

Waƙar haurawa. Na tā da idanuna gare ka, gare ka da kursiyinka yake cikin sama.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Kamar yadda idanun bayi suna duban hannun maigidansu, kamar yadda idanun baiwa suna duban hannun uwargijiyarta, haka idanunmu suna duban Ubangiji Allahnmu, sai ya nuna mana jinƙansa.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Ka yi mana jinƙai, ya Ubangiji, ka yi mana jinƙai, gama mun jimre da reni mai yawa.

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Mun jimre da wulaƙanci daga masu girman kai, reni mai yawa daga masu fariya.