مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

J’ai levé mes yeux vers vous, qui habitez dans les cieux.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Voyez, comme les yeux des esclaves sont fixés sur les mains de leurs maîtres.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Ayez pitié de nous, Seigneur, ayez pitié de nous; parce que nous avons été entièrement remplis de dédain:

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Parce que notre âme en a été entièrement remplie: nous sommes un opprobre pour ceux qui sont dans l’abondance, et un dédain pour les superbes.