مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

Cantique des pèlerinages. C'est vers toi que je lève les yeux. Vers toi qui habites dans les cieux!

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

De même que les yeux des serviteurs Sont fixés sur la main de leurs maîtres, Et les yeux de la servante sur la main de sa maîtresse. Ainsi nos regards se tournent vers l'Éternel, notre Dieu, Jusqu'à ce qu'il ait pitié de nous.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Aie pitié de nous, ô Éternel, aie pitié de nous; Car nous avons été trop abreuvés de mépris!

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Trop longtemps notre âme a été abreuvée Des railleries des superbes, du mépris des orgueilleux!