مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

Cantique de Maaloth. J'élève mes yeux vers toi, qui habites dans les cieux.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Voici, comme les yeux des serviteurs regardent à la main de leurs maîtres, et les yeux de la servante à la main de sa maîtresse, ainsi nos yeux regardent à l'Éternel notre Dieu, jusqu'à ce qu'il ait pitié de nous.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Aie pitié de nous, Éternel, aie pitié de nous, car nous sommes rassasiés de mépris!

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Notre âme est abondamment rassasiée de la moquerie de ceux qui sont dans l'abondance, du mépris des orgueilleux.