مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

Cantique des degrés, Je lève mes yeux vers toi, Qui sièges dans les cieux.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Voici, comme les yeux des serviteurs sont fixés sur la main de leurs maîtres, Et les yeux de la servante sur la main de sa maîtresse, Ainsi nos yeux se tournent vers l’Éternel, notre Dieu, Jusqu’à ce qu’il ait pitié de nous.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Aie pitié de nous, Éternel, aie pitié de nous! Car nous sommes assez rassasiés de mépris;

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Notre âme est assez rassasiée Des moqueries des orgueilleux, du mépris des hautains.