مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

Cantique des montées. J’élève mes yeux vers toi, ô toi qui siège dans les cieux!

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Comme l’œil du serviteur est fixé sur la main de son maître, et l’œil de la servante sur la main de sa maîtresse, ainsi nos yeux sont fixés sur Yahweh, notre Dieu, jusqu’à ce qu’il ait pitié de nous.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Aie pitié de nous, Yahweh, aie pitié de nous, car nous n’avons été que trop rassasiés d’opprobres.

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Notre âme n’a été que trop rassasiée de la moquerie des superbes, du mépris des orgueilleux.