مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

A Song of degrees. To thee I lift up my eyes, O thou that dwellest in the heavens.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Behold, as the eyes of servants look to the hand of their masters, and as the eyes of a maiden to the hand of her mistress; so our eyes wait upon the LORD our God, until he shall have mercy upon us.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Have mercy upon us, O LORD, have mercy upon us: for we are exceedingly filled with contempt.

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Our soul is exceedingly filled with the scorning of those that are at ease, and with the contempt of the proud.