مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

“A song of the degrees.” Unto thee do I lift up my eyes, O thou that dwellest in the heavens.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Behold, as the eyes of servants are directed unto the hand of their masters, as the eyes of a maiden unto the hand of her mistress: thus are our eyes directed unto the Lord our God, until he be gracious unto us.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Be gracious unto us, O Lord! be gracious unto us; for we are overburdened with contempt.

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Our soul is overburdened with the scorn of those who are at ease, with the contempt of the proud oppressors.