مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

A Song of Ascents. Unto Thee I lift up mine eyes, O Thou that art enthroned in the heavens.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Behold, as the eyes of servants unto the hand of their master, as the eyes of a maiden unto the hand of her mistress; so our eyes look unto the LORD our God, until He be gracious unto us.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Be gracious unto us, O LORD, be gracious unto us; for we are full sated with contempt.

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Our soul is full sated with the scorning of those that are at ease, and with the contempt of the proud oppressors.