مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

A Song of degrees. Unto thee do I lift up mine eyes, O thou that dwellest in the heavens.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Behold, as the eyes of servants [look] unto the hand of their masters, as the eyes of a maiden unto the hand of her mistress, so our eyes [are directed] to Jehovah our God, until he be gracious unto us.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Be gracious unto us, O Jehovah, be gracious unto us; for we are exceedingly filled with contempt.

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

Our soul is exceedingly filled with the scorning of those that are at ease, with the contempt of the proud.