مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

A Canticle in steps. I have lifted up my eyes to you, who dwells in the heavens.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Behold, as the eyes of the servants are on the hands of their masters, as the eyes of the handmaid are on the hands of her mistress, so our eyes are upon the Lord our God, until he may be merciful to us.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Have mercy on us, O Lord, have mercy on us. For we have been filled with utter disdain.

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

For our soul has been greatly filled. We are the disgrace of those who have abundance and the disdain of the arrogant.