< مزامیر 122 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم! 1
Обрадовах се кад ми рекоше: Хајдемо у дом Господњи!
و اینک اینجا در میان دروازه‌های اورشلیم ایستاده‌ایم! 2
Ево, стоје ноге наше на вратима твојим, Јерусалиме!
اورشلیم اینک بازسازی شده و دیوارهایش به هم پیوسته است. 3
Јерусалим је изидан, као град сливен у једну зграду.
قبایل اسرائیل به اورشلیم می‌آیند تا طبق دستوری که خداوند به ایشان داده است، او را سپاس گویند و پرستش کنند. 4
Онамо иду племена, племена Господња, по наредби Израиљевој да славе име Господње.
در اینجا تختهای داوری برپاست، تختهایِ خاندان داوود. 5
Онде стоје престоли судски, престоли дома Давидовог.
برای برقراری صلح و سلامتی در اورشلیم دعا کنید! همهٔ کسانی که این شهر را دوست دارند، کامیاب باشند. 6
Иштите мира Јерусалиму; нека буде добро онима који љубе Тебе!
ای اورشلیم، صلح و سلامتی در حصارهای تو و رفاه و آسایش در قصرهایت برقرار باد! 7
Нека буде мир око зидова твојих, и честитост у дворима твојим!
به خاطر خانواده و دوستان خویش می‌گویم: «صلح و آرامش بر تو باد!» 8
Ради браће своје, и пријатеља својих говорим: Мир ти!
ای اورشلیم، به خاطر خانهٔ یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهانم. 9
Ради дома Господа Бога нашег желим ти добро.

< مزامیر 122 >