مزامیر 122

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم!

Ein Lied Davids im höhern Chor. Ich freute mich über die, so mir sagten: Laßt uns ins Haus des HERRN gehen!

2 و اینک اینجا در میان دروازه‌های اورشلیم ایستاده‌ایم!

Unsre Füße stehen in deinen Toren, Jerusalem.

3 اورشلیم اینک بازسازی شده و دیوارهایش به هم پیوسته است.

Jerusalem ist gebaut, daß es eine Stadt sei, da man zusammenkommen soll,

4 قبایل اسرائیل به اورشلیم می‌آیند تا طبق دستوری که خداوند به ایشان داده است، او را سپاس گویند و پرستش کنند.

da die Stämme hinaufgehen, die Stämme des HERRN, wie geboten ist dem Volk Israel, zu danken dem Namen des Herrn.

5 در اینجا تختهای داوری برپاست، تختهایِ خاندان داوود.

Denn daselbst sind Stühle zum Gericht, die Stühle des Hauses David.

6 برای برقراری صلح و سلامتی در اورشلیم دعا کنید! همهٔ کسانی که این شهر را دوست دارند، کامیاب باشند.

Wünschet Jerusalem Glück! Es möge wohl gehen denen, die dich lieben!

7 ای اورشلیم، صلح و سلامتی در حصارهای تو و رفاه و آسایش در قصرهایت برقرار باد!

Es möge Friede sein in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!

8 به خاطر خانواده و دوستان خویش می‌گویم: «صلح و آرامش بر تو باد!»

Um meiner Brüder und Freunde willen will ich dir Frieden wünschen.

9 ای اورشلیم، به خاطر خانهٔ یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهانم.

Um des Hauses willen des HERRN, unsers Gottes, will ich dein Bestes suchen.