مزامیر 122

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم!

Wallfahrtslieder. Von David. Ich freute mich, als man zu mir sprach: “Laßt uns zum Tempel Jahwes gehn!”

2 و اینک اینجا در میان دروازه‌های اورشلیم ایستاده‌ایم!

Unsere Füße stehen in deinen Thoren, Jerusalem!

3 اورشلیم اینک بازسازی شده و دیوارهایش به هم پیوسته است.

Jerusalem, du wiedergebaute, wie eine Stadt, die allzumal zusammengefügt ist,

4 قبایل اسرائیل به اورشلیم می‌آیند تا طبق دستوری که خداوند به ایشان داده است، او را سپاس گویند و پرستش کنند.

wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme Jahs, nach dem Gesetz für Israel, um dem Namen Jahwes zu danken.

5 در اینجا تختهای داوری برپاست، تختهایِ خاندان داوود.

Denn dort stehen Gerichtssessel, Sessel des Hauses Davids.

6 برای برقراری صلح و سلامتی در اورشلیم دعا کنید! همهٔ کسانی که این شهر را دوست دارند، کامیاب باشند.

Erbittet Frieden für Jerusalem: Mögen Ruhe haben, die dich lieben.

7 ای اورشلیم، صلح و سلامتی در حصارهای تو و رفاه و آسایش در قصرهایت برقرار باد!

Friede sei in deinen Bollwerken, Ruhe in deinen Palästen.

8 به خاطر خانواده و دوستان خویش می‌گویم: «صلح و آرامش بر تو باد!»

Um meiner Brüder und Freunde willen laßt mich sprechen: Friede sei in dir!

9 ای اورشلیم، به خاطر خانهٔ یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهانم.

Um des Tempels Jahwes, unseres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen.