مزامیر 122

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم!

Ein Stufenlied. Von David. Ich freute mich, als sie zu mir sagten: Lasset uns zum Hause Jehovas gehen!

2 و اینک اینجا در میان دروازه‌های اورشلیم ایستاده‌ایم!

Unsere Füße werden in deinen Toren stehen, Jerusalem!

3 اورشلیم اینک بازسازی شده و دیوارهایش به هم پیوسته است.

Jerusalem, die du aufgebaut bist als eine fest in sich geschlossene Stadt,

4 قبایل اسرائیل به اورشلیم می‌آیند تا طبق دستوری که خداوند به ایشان داده است، او را سپاس گویند و پرستش کنند.

wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme Jahs, ein Zeugnis für Israel, zu preisen den Namen Jehovas!

5 در اینجا تختهای داوری برپاست، تختهایِ خاندان داوود.

Denn daselbst stehen die Throne zum Gericht, die Throne des Hauses Davids.

6 برای برقراری صلح و سلامتی در اورشلیم دعا کنید! همهٔ کسانی که این شهر را دوست دارند، کامیاب باشند.

Bittet um die Wohlfahrt Jerusalems! Es gehe wohl denen, die dich lieben!

7 ای اورشلیم، صلح و سلامتی در حصارهای تو و رفاه و آسایش در قصرهایت برقرار باد!

Wohlfahrt sei in deinen Festungswerken, sichere Ruhe in deinen Palästen!

8 به خاطر خانواده و دوستان خویش می‌گویم: «صلح و آرامش بر تو باد!»

Um meiner Brüder und meiner Genossen willen will ich sagen: Wohlfahrt sei in dir!

9 ای اورشلیم، به خاطر خانهٔ یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهانم.

Um des Hauses Jehovas, unseres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen.