مزامیر 122

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم!

Ein Stufenlied von David. / Ich hab mich gefreut über die, die zu mir sagten: / "Zu Jahwes Hause wollen wir wallen."

2 و اینک اینجا در میان دروازه‌های اورشلیم ایستاده‌ایم!

Dann standen endlich unsre Füße / In deinen Toren, Jerusalem.

3 اورشلیم اینک بازسازی شده و دیوارهایش به هم پیوسته است.

Jerusalem, du wiedererbaute, / Als eine Stadt, die eng in sich verbunden!

4 قبایل اسرائیل به اورشلیم می‌آیند تا طبق دستوری که خداوند به ایشان داده است، او را سپاس گویند و پرستش کنند.

Dorthin zogen die Stämme hinauf, / Die Stämme Jahs — / Wie es Israel vorgeschrieben —, / Um Jahwes Namen zu preisen.

5 در اینجا تختهای داوری برپاست، تختهایِ خاندان داوود.

Dort standen einst die Stühle für die Gerichtsverhandlung, / Stühle für Davids Haus.

6 برای برقراری صلح و سلامتی در اورشلیم دعا کنید! همهٔ کسانی که این شهر را دوست دارند، کامیاب باشند.

Erbittet Jerusalem Frieden! / Wohl geh es denen, die dich lieben!

7 ای اورشلیم، صلح و سلامتی در حصارهای تو و رفاه و آسایش در قصرهایت برقرار باد!

Friede walte in deinen Mauern, / Sicherheit in deinen Palästen!

8 به خاطر خانواده و دوستان خویش می‌گویم: «صلح و آرامش بر تو باد!»

Um meiner Brüder und Freunde willen / Will ich doch sagen: "Friede walte in dir!"

9 ای اورشلیم، به خاطر خانهٔ یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهانم.

Aus Liebe zum Hause Jahwes, unsers Gottes, / Will ich dein Bestes suchen.