مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

Пісня проча́н.

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

мені допомо́га від Господа, що вчинив небо й зе́млю!

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Він не дасть захита́тись нозі́ твоїй, не здріма́є твій Сто́рож:

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

оце не дріма́є й не спить Сторож Ізра́їлів!

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

Госпо́дь — то твій Сторож, Госпо́дь — твоя тінь при прави́ці твоїй, —

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

удень сонце не вда́рить тебе, ані місяць вночі́!

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

Господь стерегти́ме тебе від усякого зла, стерегти́ме Він душу твою, —

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

Господь стерегти́ме твій ви́хід та вхід відтепе́р аж наві́ки!