مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

Podižem oèi svoje ka gorama, odakle mi dolazi pomoæ.

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Pomoæ je meni od Gospoda, koji je stvorio nebo i zemlju.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Neæe dati da popuzne noga tvoja; ne drijemlje èuvar tvoj.

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

Gle, ne drijemlje i ne spava èuvar Izrailjev.

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

Gospod je èuvar tvoj, Gospod je sjen tvoj, on ti je s desne strane.

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

Danju te neæe sunce ubiti ni mjesec noæu.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

Gospod æe te saèuvati od svakoga zla, saèuvaæe dušu tvoju Gospod.

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

Gospod æe èuvati ulazak tvoj i izlazak tvoj, otsad i dovijeka.