مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

Faarfannaa Ol baʼuu. Ani ija koo gara tulluuwwaniitti ol nan qabadha; gargaarsi koo eessaa dhufa?

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Gargaarsi koo Waaqayyo samii fi lafa uume biraa dhufa.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Inni akka miilli kee mucucaatu hin godhu; kan si eegu hin mugu;

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

dhugumaan inni Israaʼelin eegu hin mugu; hin rafus.

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

Waaqayyo si eega; Waaqayyo karaa mirga keetiitiin gaaddisa siif taʼa;

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

guyyaa aduun si hin gubu; halkanis jiʼi si hin miidhu.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

Waaqayyo miidhaa hunda irraa si eega; inni lubbuu kee ni eega;

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

Waaqayyo ammaa jalqabee hamma bara baraatti, baʼuu fi galuu kee ni eega.