مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

En sang ved festreisene. Jeg løfter mine øine op til fjellene; hvor skal min hjelp komme fra?

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Min hjelp kommer fra Herren, himmelens og jordens skaper.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Han skal ingenlunde la din fot vakle, din vokter skal ingenlunde slumre.

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

Se, han slumrer ikke og sover ikke, Israels vokter.

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

Herren er din vokter, Herren er din skygge ved din høire hånd.

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

Solen skal ikke stikke dig om dagen, ei heller månen om natten.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

Herren skal bevare dig fra alt ondt, han skal bevare din sjel.

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

Herren skal bevare din utgang og din inngang fra nu av og inntil evig tid.