< مزامیر 121 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم. 1
Oluyimba nga balinnya amadaala. Nnyimusa amaaso gange eri ensozi, okubeerwa kwange kuva wa?
کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید. 2
Okubeerwa kwange kuva eri Mukama, eyakola eggulu n’ensi.
خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد. 3
Taliganya kigere kyo kusagaasagana; oyo akukuuma taabongootenga.
او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود. 4
Laba, oyo akuuma Isirayiri taabongootenga so teyeebakenga.
خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند. 5
Mukama ye mukuumi wo; Mukama y’akusiikiriza ku mukono gwo ogwa ddyo;
آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب. 6
emisana enjuba teekwokyenga, wadde omwezi ekiro.
خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند. 7
Mukama anaakukuumanga mu buli kabi; anaalabiriranga obulamu bwo.
خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد. 8
Mukama anaakukumanga amagenda go n’amadda, okuva leero n’okutuusa emirembe gyonna.

< مزامیر 121 >