مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

Svētku dziesma. Es paceļu savas acis uz tiem kalniem, no kurienes man nāk palīdzība.

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Mana palīdzība nāk no Tā Kunga, kas debesis un zemi radījis.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Viņš tavai kājai neliks slīdēt; kas tevi pasargā, Tas nesnauž.

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

Redzi, Israēla sargs nesnauž un neguļ.

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

Tas Kungs tevi pasargā; Tas Kungs ir tava ēna pa tavu labo roku,

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

Ka dienā saule tevi nespiež, nedz mēnesis naktī.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

Tas Kungs lai tevi pasargā no visa ļauna, lai Viņš sarga tavu dvēseli.

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

Tas Kungs lai pasargā tavu iziešanu un ieiešanu, no šī laika mūžīgi.