مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

Canticum graduum. [Levavi oculos meos in montes, unde veniet auxilium mihi.

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Auxilium meum a Domino, qui fecit cælum et terram.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Non det in commotionem pedem tuum, neque dormitet qui custodit te.

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

Ecce non dormitabit neque dormiet qui custodit Israël.

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

Dominus custodit te; Dominus protectio tua super manum dexteram tuam.

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

Per diem sol non uret te, neque luna per noctem.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

Dominus custodit te ab omni malo; custodiat animam tuam Dominus.

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

Dominus custodiat introitum tuum et exitum tuum, ex hoc nunc et usque in sæculum.]