< مزامیر 121 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم. 1
Ein Wallfahrtslied. Ich hebe meine Augen auf zu den Bergen: Woher kommt mir Hilfe?
کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید. 2
Meine Hilfe kommt von dem HERRN, der Himmel und Erde gemacht hat!
خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد. 3
Er wird deinen Fuß nicht wanken lassen, und der dich behütet, schläft nicht.
او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود. 4
Siehe, der Hüter Israels schläft noch schlummert nicht.
خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند. 5
Der HERR behütet dich; der HERR ist dein Schatten über deiner rechten Hand,
آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب. 6
daß dich am Tage die Sonne nicht steche, noch der Mond des Nachts.
خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند. 7
Der HERR behüte dich vor allem Übel, er behüte deine Seele;
خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد. 8
der HERR behüte deinen Ausgang und Eingang von nun an bis in Ewigkeit!

< مزامیر 121 >