مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

J’ai levé les yeux vers les montagnes, d’où me viendra le secours.

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Mon secours vient du Seigneur, qui a fait le ciel et la terre.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Qu’il ne permette pas que ton pied soit ébranlé, et qu’il ne s’assoupisse pas, celui qui te garde.

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

Vois, il ne s’assoupira, ni ne dormira, celui qui garde Israël.

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

C’est le Seigneur qui te garde, c’est le Seigneur qui est ta protection; il est sur ta main droite.

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

Pendant le jour, le soleil ne le brûlera pas, ni la lune pendant la nuit.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

Le Seigneur te garde de tout mal; que le Seigneur garde ton âme.

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

Que le Seigneur garde ton entrée et ta sortie, dès ce moment et jusqu’à jamais.