مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

Jeg opløfter mine Øjne til Bjergene; hvorfra skal min Hjælp komme?

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Min Hjælp kommer fra Herren, som skabte Himmelen og Jorden.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Han tillade ikke din Fod at snuble, og han, som bevarer dig, slumre ikke!

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

Se, han slumrer ikke og sover ikke, han, som bevarer Israel!

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

Herren er den, der bevarer dig; Herren er din Skygge ved din højre Haand.

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

Solen skal ikke stikke dig om Dagen eller Maanen om Natten.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

Herren skal bevare dig fra alt ondt, han skal bevare din Sjæl.

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

Herren skal bevare din Udgang og din Indgang fra nu af og indtil evig Tid.