مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

Píseň stupňů. Pozdvihuji očí svých k horám, odkudž by mi přišla pomoc.

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Pomoc má jest od Hospodina, kterýž učinil nebe i zemi.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Nedopustíť, aby se pohnouti měla noha tvá, nedřímeť strážný tvůj.

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

Aj, nedřímeť, ovšem nespí ten, kterýž ostříhá Izraele.

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

Hospodin strážce tvůj, Hospodin zastínění tvé tobě po pravici.

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

Nebudeť bíti na tě slunce ve dne, ani měsíc v noci.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

Hospodin tě ostříhati bude ode všeho zlého, ostříhati bude duše tvé.

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

Hospodin ostříhati tě bude, když vycházeti i vcházeti budeš, od tohoto času až na věky.