< مزامیر 120 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید. 1
«Yuⱪiriƣa qiⱪix nahxisi» Beximƣa kün qüxkǝndǝ mǝn Pǝrwǝrdigarƣa nida ⱪildim; U manga jawab bǝrdi.
ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده. 2
I Pǝrwǝrdigar, jenimni yalƣan sɵzlǝydiƣan lǝwlǝrdin, Aldamqi tildin ⱪutuldurƣaysǝn.
ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟ 3
Sanga nemǝ berilidu, Sanga nemǝ ⱪoxuluxi kerǝk, Əy aldamqi til?
تیرهای تیز و اخگرهای داغ! 4
— Palwan atⱪan ɵtkür oⱪlar, Arqa qoƣliri sanga tǝgsun!
شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم! 5
Mǝxǝk diyarida musapir bolup yaxiƣinimƣa, Kedar qedirliri arisida turƣinimƣa ⱨalimƣa way!
از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام. 6
Mǝn tinqliⱪⱪa ɵqlǝr arisida uzundin buyan turuwatimǝn;
من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند. 7
Mǝn tinqliⱪpǝrwǝrmǝn; Biraⱪ gǝp ⱪilsam, ular uruximizla, dǝydu.

< مزامیر 120 >