< مزامیر 120 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید. 1
«Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.
ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده. 2
И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.
ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟ 3
Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?
تیرهای تیز و اخگرهای داغ! 4
— Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!
شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم! 5
Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!
از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام. 6
Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;
من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند. 7
Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

< مزامیر 120 >