< مزامیر 120 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید. 1
Ég ákalla Guð í neyð minni og hann hjálpar mér.
ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده. 2
Drottinn, frelsaðu mig frá svikum og prettum.
ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟ 3
Þú lygatunga, hver verða örlög þín?
تیرهای تیز و اخگرهای داغ! 4
Oddhvassar örvar munu stinga þig og glóandi kol brenna þig!
شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم! 5
Hvílík mæða að búa með óguðlegum!
از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام. 6
Ég er þreyttur á þeim sem hata friðinn.
من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند. 7
Ég þrái frið, en þeir elska stríð og láta ráð mín sem vind um eyrun þjóta.

< مزامیر 120 >