مزامیر 120

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

Ein Wallfahrtslied. Ich rief zum HERRN in meiner Not, und er erhörte mich.

2 ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

HERR, rette meine Seele von den Lügenmäulern, von den falschen Zungen!

3 ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

Was kann dir anhaben und was noch weiter tun die falsche Zunge?

4 تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

Sie ist wie scharfe Pfeile eines Starken aus glühendem Ginsterholz.

5 شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

Wehe mir, daß ich in der Fremde zu Mesech weilen, daß ich bei den Zelten Kedars wohnen muß!

6 از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

Lange genug hat meine Seele bei denen gewohnt, die den Frieden hassen!

7 من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.

Ich bin für den Frieden; doch wenn ich rede, so sind sie für den Krieg.