مزامیر 120

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

[Ein Stufenlied.] Zu Jehova rief ich in meiner Bedrängnis, und er erhörte mich.

2 ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

Jehova, errette meine Seele von der Lippe der Lüge, von der Zunge des Truges!

3 ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

Was soll man [O. er [Gott]] dir geben und was dir hinzufügen, du Zunge des Truges?

4 تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

Scharfe Pfeile eines Gewaltigen, samt glühenden Kohlen der Ginster.

5 شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

Wehe mir, daß ich weile in Mesech, daß ich wohne bei den Zelten Kedars!

6 از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

Lange [O. Genug] hat meine Seele bei denen gewohnt, die den Frieden hassen.

7 من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.

Ich will nur Frieden; [W. Ich bin Friede] aber wenn ich rede, so sind sie für Krieg.