مزامیر 120

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

Cantique des degrés. À l’Éternel, en ma détresse, j’ai crié; et il m’a répondu.

2 ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

Éternel! délivre mon âme de la lèvre menteuse, de la langue qui trompe.

3 ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

Que te donnera-t-on, et que t’ajoutera-t-on, langue trompeuse? –

4 تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

Des flèches aiguës d’un homme puissant, et des charbons ardents de genêt.

5 شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

Malheur à moi de ce que je séjourne en Méshec, de ce que je demeure avec les tentes de Kédar; –

6 از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

Que mon âme ait tant demeuré avec ceux qui haïssent la paix!

7 من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.

Je veux la paix; mais si j’en parle, ils sont, eux, pour la guerre.