مزامیر 120

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

A song of ascents. In distress I cried to the Lord, and he answered me.

2 ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

“Deliver me, Lord, from the lip that is false and the tongue that is crafty.”

3 ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

What shall he give to you, you tongue that is crafty? What yet shall he give to you?

4 تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

Arrows of warrior, sharpened, with glowing broom coals together.

5 شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

Woe is me that I sojourn in Meshech, that I live by the tents of Kedar.

6 از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

Already too long have I dwelt among those who hate peace.

7 من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.

I am for peace: but when I speak of it, they are for war.