مزامیر 120

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

“A song of the degrees.” Unto the Lord, when I was in distress, did I call, and he hath answered me.

2 ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

O Lord, deliver my soul from lips of falsehood, and from a tongue of deceit.

3 ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

What will [God] give unto thee? or what will he add unto thee, thou tongue of deceit?

4 تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

Sharpened arrows of the mighty, with coals of the broom-bush.

5 شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

Woe is me, that I sojourn in Meshech, that I dwell in the tents of Kedar!

6 از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

Too long for herself hath my soul dwelt with him that hateth peace.

7 من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.

I am for peace; but when I speak, they are for war.