مزامیر 120

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

In my trouble I cried to the Lord: and he heard me.

2 ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

O Lord, deliver my soul from wicked lips, and a deceitful tongue.

3 ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

What shall be given to thee, or what shall be added to thee, to a deceitful tongue.

4 تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

The sharp arrows of the mighty, with coals that lay waste.

5 شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

Woe is me, that my sojourning is prolonged! I have dwelt with the inhabitants of cedar:

6 از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

My soul hath been long a sojourner.

7 من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.

With them that hate peace I was peaceable: when I spoke to them they fought against me without cause.