مزامیر 120

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

A Canticle in steps. When troubled, I cried out to the Lord, and he heard me.

2 ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

O Lord, free my soul from lips of iniquity and from the deceitful tongue.

3 ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

What will be given to you, or what will be added to you, for a deceitful tongue?:

4 تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

the sharp arrows of the powerful, along with the burning coals of desolation.

5 شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

Woe to me, for my sojourning has been prolonged. I have lived with the inhabitants of Kedar.

6 از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

My soul has long been a sojourner.

7 من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.

With those who hated peace, I was peaceful. When I spoke to them, they fought against me without cause.