< مزامیر 120 >
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید. | 1 |
Sang til Festrejserne. Jeg raabte til HERREN i Nød, og han svarede mig.
ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیلهگر نجات بده. | 2 |
HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!
ای حیلهگران، میدانید چه در انتظار شماست؟ | 3 |
Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!
تیرهای تیز و اخگرهای داغ! | 4 |
Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.
شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی میکنم! | 5 |
Ve mig, at jeg maa leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!
از زندگی کردن در میان این جنگطلبان خسته شدهام. | 6 |
Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.
من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمیدهند. | 7 |
Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!