مزامیر 12

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

ああヱホバよ助けたまへ そは神をうやまふ人はたえ誠あるものは人の子のなかより消失るなり

2 همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

人はみな虚偽をもてその隣とあひかたり滑なるくちびると貳心とをもてものいふ

3 ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

ヱホバはすべての滑なるくちびると大なる言をかたる舌とをほろぼし給はん

4 که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

かれらはいふ われら舌をもて勝をえん この口唇はわがものなり誰かわれらに主たらんやと

5 خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

ヱホバのたまはく 苦しむもの掠められ貧しきもの歎くがゆゑに我いま起てこれをその慕ひもとむる平安におかん

6 وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

ヱホバの言はきよきことばなり 地にまうけたる爐にてねり七次きよめたる白銀のごとし

7 ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

ヱホバよ汝はかれらをまもり之をたすけてとこしへにこの類より免れしめたまはん

8

人の子のなかに穢しきことの崇めらるるときは惡者ここやかしこにあるくなり