< مزامیر 12 >

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است. 1
To the choirmaster on the sheminith a psalm of David. Save! O Yahweh for he has come to an end [the] faithful for they have vanished faithful [people] from [the] children of humankind.
همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند. 2
Falsehood - they speak each with neighbor his a lip of flatteri with a heart and a heart they speak.
ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر 3
May he cut off Yahweh all [the] lips of flatteri a tongue [which] speaks great [things].
که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.» 4
Which they say - tongues our we will make strong lips our [are] with us who? [is] master of us.
خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.» 5
From [the] devastation of afflicted [people] from [the] groaning of needy [people] now I will arise he says Yahweh I will set in [the] safety [one who] he pants for it.
وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است. 6
[the] words of Yahweh [are] words pure silver refined in a crucible of the earth purified sevenfold.
ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد. 7
You O Yahweh you will keep them you will guard him - from the generation this for ever.
8
All around wicked [people] they walk about! when is exalted vileness by [the] children of humankind.

< مزامیر 12 >